سیاست پولی یا Monetary Policy به اقدامات بانک مرکزی جهت تأثیرگذاری بر هزینه و میزان دسترسی به پول و اعتبار گفته می‌شود، تا سلامت اقتصادی تضمین شود. سیاست پولی یا انبساطی است یا انقباضی.
سیاست‌های پولی شامل مدیریت عرضه پول و نرخ بهره می‌شود تا بتوان تورم، مخارج، رشد اقتصادی و نقدینگی را کنترل کرد. بانک مرکزی با تغییر نرخ بهره، خرید یا فروش اوراق قرضه، کنترل نرخ ارز و تغییر نرخ ذخیره قانونی بانک‌ها می‌تواند به اهداف تعیین شده برسد. سیاست‌های پولی ابزار متنوعی را در اختیار بانک مرکزی قرار می‌دهند. به طور مثال عملیات بازار باز (خرید و فروش اوراق قرضه دولتی توسط بانک مرکزی)، اعتبار دهی مستقیم به بانک‌ها، نسبت ذخیره قانونی لازم برای بانک‌ها، برنامه‌های فوری و اضطراری وام‌دهی و مدیریت انتظارات بازار، ابزاری هستند که بانک مرکزی از آن‌ها برای رسیدن به اهداف اقتصادی خود استفاده می‌کند.
معمولاً سیاست‌گذاران پولی اهداف مشخصی را تعیین می‌کنند و سپس سیاست‌های پولی را در جهت رسیدن به این اهداف تعریف می‌کنند. به طور مثال هدف رشد باثبات اقتصادی (GDP)، پایین نگه داشتن نرخ بیکاری، حفظ نرخ ارز در یک دامنه مشخص و یا حفظ نرخ رشد تورم در یک دامنه قابل پیش‌بینی می‌توانند اهداف بانک مرکزی باشند.
سیاست‌های پولی را می‌توان در کنار سیاست‌های مالی دولت پیاده کرد. در سیاست‌های مالی از تغییرات نرخ مالیات، استقراض دولت و مخارج دولت برای اثرگذاری بر اقتصاد استفاده می‌شود.
بیشتر بخوانید:
حوزه اثرگذاری سیاست‌های پولی کجاست؟
سیاست‌های پولی شامل مدیریت عرضه پول و نرخ بهره است تا بتوان تورم، مخارج، رشد اقتصادی و نقدینگی را کنترل کرد.
